Het werk van kunstenaar Wesley Meuris (°1977) heeft een sterk architecturaal of zelfs wetenschappelijk karakter en laat zich niet makkelijk ontvouwen. Zijn sculpturen en installaties gaan vaak gepaard met tekeningen en analytische schema’s ter versterking van het ‘tonen’ van de dingen. Het lijkt of hij ons het ‘zien’ of ‘observeren’ wil tonen, en daarenboven vraagt het ons toe te eigenen: een zwembad, een vitrinekast, een notitieblok, een promotiecampagne.
Wesley Meuris gebruikt als het ware de esthetiek van de heldere lijn, de scherp gedefinieerde vorm, waarbij de objecten die hij maakt of afbeeldt ons zeer vertrouwd lijken. Ogenschijnlijk is er dus niets aan de hand tot je als kijker begint te beseffen dat dit schijnbaar kraakheldere, transparante universum misschien uit niets anders dan die lijnen en vormen bestaat, niets dan een oppervlak.
Met de recente werken van Wesley Meuris, besteedt hij bijzondere aandacht aan de architecturale context van toespraken als lezingen, colleges, symposia en cursussen.
“De gehanteerde beeldtaal verraadt iets van het obsessief verlangen naar transparantie. In het Duits bestaan er twee woorden voor representatie: Darstellung en Vertretung. Darstellung staat voor de manier waarop iets voorgesteld of geportretteerd wordt, terwijl Vertretung een politieke lading dekt, in de zin van ‘vertegenwoordiging’ of ‘spreken in naam van’. Beide kunnen onmogelijk bestaan in hun zuivere vorm, maar zijn steeds met elkaar verweven, zoals de retoriek van het beeld met die van het woord. Meuris legt zich toe op de technieken en procedures van communicatie, en dus ook op die van kennisoverdracht en politieke overtuiging. In zijn herkenbare, geraffineerde stijl deconstrueert hij de dubbele bodem van de representatie steeds verder, zoals hij het overigens altijd gedaan heeft.” (naar een tekst van Pieter Vermeulen)